Deel 3: Zaterdag 6 mei

Vandaag heeft Minu de Young Warriors opgetrommeld. Ze zijn met de local bus samen met een moeder naar Pokhara gekomen en we ontmoeten elkaar in de tuin van hotel ABC.

Voor sommige kinderen de eerste keer dat ze in Pokhara komen, en dat is al een hele ervaring. Ze hebben hun beste kleren aangetrokken en vinden het net als ik bijzonder om elkaar als groep live te ontmoeten na de nodige zoomsessies. 3 Leerlingen zijn – na grade 8 te hebben doorlopen op Aamaghar –
nu gestart in grade 9 op een andere school.

Financiële support van ouders is er niet of nauwelijks; dus vinden de Waalwijkse Young Warriors dat ze een helpende hand moeten bieden. Vanuit het Treasurefund bieden zij steun zodat deze jongeren kansen op ontwikkeling kunnen realiseren.

Het maakt diepe indruk, als ook de verhalen, die eerst schoorvoetend maar wat later volop worden gedeeld over waar zij rondom alcoholmisbruik in hun thuissituatie en in de gemeenschap mee worden geconfronteerd. De “what if” vraag wordt gesteld: wat als zij iets zouden willen veranderen in hun leven, wat zou dat dan zijn en wat zou dat betekenen? Ze delen informatie met Hari Pahari van hotel ABC, die veel contacten heeft vanuit zijn rol in de regionale politiek en een mensenmens is. Hij luistert aandachtig en is onder de indruk van hun openheid, moedigt hen aan om vooral met positieve aandacht te kijken naar hun situatie en in gesprek te blijven.

De kids formuleren de volgende slogan: “If you believe in yourself and think you are unique, you can be a Young Warrior in yourself and for others”.

Wat een power!!!

En ja dan wordt deze sessie afgesloten met iets lekkers bij de Boomerang.

Ze genieten met volle teugen en gaan dan weer terug naar Pumdi Bhumdi.

Bij de Boomerang is een gesprek gepland met Premsir; zeer bevlogen directeur van de Motherlandschool. Dit is een privé school waar ouders een fikse prijs betalen voor kwalitatief onderwijs op een zeer hoog niveau. De school telt 4000 leerlingen.

Onderwijsideeën worden uitgewisseld en inspiratie wordt opgedaan. Ondanks de aimabele mr. Prem, voelt het dubbel; geweldig wat hij realiseert, maar het draagt wel bij aan vergroten van kansenongelijkheid.

Ouders die het zich kunnen veroorloven kopen als het ware kansen voor hun kinderen. Het sterkt mij om met al mijn energie te blijven gaan voor kansenontwikkeling voor kinderen en gezinnen die het nodig hebben. En whow wat ben ik trots op onze Waalwijkse Young Warriors, die hier ook helemaal voor gaan.

We sluiten de dag af met een van de hoogtepunten van onze reis.

Vorige week tijdens ons bezoek bij Durga vroegen we wat Ruben en Rubina lekker vonden; uit één mond klonk momo’s. Dat was helder! Dus vroegen we hen om samen met ons momo’s te gaan eten in een restaurant. Ogen fonkelden, oppas voor Ilya werd geregeld en met de taxi gaan we naar Daddy’s Kitchen. Rubina ziet er prachtig uit in haar jurk en als one family gaan we aan tafel. Bestellingen worden geplaatst, van alles wordt gedeeld en iedereen ook onze taxidriver, die altijd meegaat naar het gezin, geniet met volle teugen. Wat een feest! Voor Ilya worden  momo’s ingepakt en het toetje, dat niet helemaal opgaat, gaat ook in een zakje mee om later verder genuttigd te worden.

Wat een eer om met dit super gezelschap aan tafel te zitten.

Zondag 7 mei

Vandaag komt Renuka met haar ouders naar school.

Ik ken haar inmiddels tien jaar. Bij de opening in 2012 vroeg Renuka’s moeder ons om hulp voor haar dochter. Door haar beperkingen kon ze niet deelnemen aan onderwijs op Aamaghar.

Met steun uit onze achterban hebben we de afgelopen jaren gezorgd voor medisch onderzoek, een looprek, training in het ziekenhuis, kleding en gezonde voeding. Maar wat hadden we haar graag ook sociale contacten gegund en ontwikkeling op maat. Even is ze in een instelling geweest, maar dat had niet het beoogde effect.

En daar is ze dan; haar glimlach is en blijft het mooiste cadeau en relativeert alles.

18 jaar is ze inmiddels. Ouders en Renuka zijn meer dan ooit op elkaar afgestemd en dat doet me goed. Opnieuw gaan we kijken waar er voor haar nog kansen liggen. Ik schakel Bishwa in omdat zij precies weet waar welke ondersteuning geboden kan worden en Hari om zijn netwerk in te zetten en nodig de ouders uit om een hapje te eten in de schoolkantine.

Andere kinderen komen langs, staren, vragen zoals kinderen dat doen.

Het gaat voorbij aan ouders en Renuka; ze eten ongestoord verder en Renuka krijgt de hulp die ze nodig heeft. Met de bus gaan ze terug naar huis; Renuka op de rug van papa. Twee meisjes vragen haar naam. Ik vertel hen dat ze het leuk vindt om haar naam te horen. Ze rennen naar haar toe, roepen haar naam en worden beloond met Renuka’s stralende lach.

’s Middags staat opnieuw een meeting met het team gepland rondom Leesplezier. We koppelen dit onderwerp aan missie, visie en waarden.

Daarnaast leert het team een gedragspatroongrafiek te maken over leesplezier in hun leven. Een mooie ervaring die wordt uitgewisseld.

En opnieuw een tool, die ze ook met de kinderen kunnen doen. Daarna nemen we 25 werkvormen door vertaald vanuit de bibliotheek op school met dank aan Ank.

En gaan we wat dieper in op de theorie van Aidan Chambers, die zegt dat je pas echt weet wat je gelezen hebt, wanneer je het verhaal vertelt aan anderen.

Maandag 8 mei

Met Binod doe ik inkopen om dakloze vrouwen en kinderen te trakteren in de ashram. Tegenover Devi’s Fall volgen we een weggetje dat kronkelend naar een afgelegen gebied leidt.

Een poort wordt geopend en we betreden de ashram. We worden meteen verwelkomd door enkele tienermeisjes met mentale problemen. We halen twee ballen tevoorschijn en oh wat is dat een schot in de roos. Vol overgave gaan ze aan het overgooien.

Ondertussen krijgen we een eerste indruk van deze bijzondere plaats waar 71 vrouwen en enkele meisjes verblijven; van de straat geplukt en duidelijk getekend door het leven vinden ze hier een “thuis”.

Ze hebben een onderdak, krijgen een goede maaltijd. Er wordt structuur aangebracht in hun chaotische leven. Er vinden activiteiten plaats. Sommige vrouwen knappen op en komen tot bloei. Anderen zijn te beschadigd en hebben het zwaar om verstoken te blijven van alcohol en drugs. Medische hulp is aanwezig.

Binod ontmoet een vrouw, die hij regelmatig als bedelaar trof bij de tempel. Haar doet het verblijf hier zichtbaar goed; ze helpt volop mee en loopt rond met een stralende lach.

We hebben een gesprek met de leiding en vragen waar behoefte aan is. Naast veel persoonlijke aandacht en er als vrouw weer mogen zijn, zouden ze graag yogales willen hebben om meer balans te krijgen in lichaam en ziel van deze vrouwen, die allemaal een schrijnend verhaal kunnen vertellen. We delen sap en koekjes uit

Het is niet gepast om op deze plek foto’s te maken maar de beelden van vandaag zullen voor altijd in mijn geheugen gegrift staan.

En nu voor de laatste keer naar Aamaghar, waar vanmiddag een bijzonder overleg gepland staat.

Waalwijk-Taalrijk heeft Taalschatten in haar programma opgenomen en voert dit in samenwerking met prinses Laurentien en Tilburg University uit.

Het gaat over de eerste 1000 dagen van een kindje van – 5 maanden tot 2 jaar. In deze periode ontwikkelen hersenen zich het snelst. Wanneer dan al gestart wordt met taalontwikkeling (gesprekjes voeren met je (nog ongeboren) kindje, zingen, voorlezen) wordt een stevig fundament gelegd, waardoor het kindje zonder achterstand verder kan ontwikkelen op school. Er zijn 5 Gouden Tips ontwikkeld met duidelijke uitleg.

Veel ouders zijn niet op de hoogte van deze informatie en daar moet verandering in komen. In Nederland maar ook in Nepal.

Ik heb eea vertaald in het Engels en Minu legt het vervolgens uit in het Nepalees. Met behulp van een PowerPointpresentatie vertellen we moeders, sommige zwanger, twee vaders, een opa en twee medewerkers van de Health Care Post het verhaal over Taalschatten.

Er wordt ademloos geluisterd. We vragen hun reactie. Unaniem geven ze aan dat ze heel blij zijn met deze informatie, ook geven ze aan dat elke jonge ouder in Pumdi Bhumdi dit verhaal zou moeten horen. De 5 gouden tips krijgen ze mee naar huis en we zijn het helemaal met hen eens.

Elke ouder of grootouder zou dit moeten weten om door de tips in praktijk te brengen een kostbaar geschenk te geven aan hun kindje.

Healthpost en Aamaghar gaan in ieder geval samenwerken rondom dit onderwerp.

Tja en dan komt onvermijdelijk het afscheid, mooie cadeautjes, lieve woorden, een lach en een traan.
Wat ga ik ze allemaal weer missen en wat doen ze het samen goed.

En volgens traditie ook afscheid van Durga en haar kids, van Hari, Moti en Minu. Vader, moeder van Binod, Minu en Binod.

En dan is het dinsdag 9 mei en vliegen we naar Kathmandu.
Hier is het nog afscheid nemen van Bishwa en Bijay en gaan we op 10 mei om 10 over 3 uur de lucht in, met prachtige herinneringen en heel veel kinderen en anderen in ons hart.

Wat was het weer geweldig!

Deel 2: Er valt weer veel te melden

28 april de grote dag

Vandaag wordt het tweede gebouw officieel geopend. Met de bus worden de gasten opgehaald en bij aankomst staat er al een grote feesttent opgesteld waar naast ouders en kinderen ook andere genodigden hebben plaatsgenomen.

Robert, Martin en Marianne van stichting Balsewa wordt gevraagd een kokosnoot kapot te slaan op de eerste trede van het gebouw waarmee voorspoed en geluk wordt gevraagd.

En dan gebeurt er iets speciaals; onder begeleiding van vier meisjes loop ik de trap op; daar staat een altaartje met de foto van Hester. Ik mag kaarsjes aansteken en bloemetjes neerleggen en dan trekken Hein en ik een rood gordijn open en staat op de muur bij de ingang een klavertje vier en de tekst Treasure yourself geschilderd met de naam van Hester.

Tranen vloeien, wat een prachtig gebaar.

Robert spreekt mooie woorden en we denken terug aan de opening in 2012 waar Hester zich zo betrokken voelde en haar gedachtes over de Treasurebox deelde. Wat geeft dit gebaar rust en kracht. Hester heeft haar plaatsje op Aamaghar gevonden, bij mensen en kinderen, waar ze zo van hield.

Woorden schieten tekort om uit te leggen wat dit voor ons betekent.

Maar er staat nog heel veel op het programma dus vertrekt het gezelschap naar boven waar Marleen Fisher van stichting Thang samen met mij de bibliotheek gaat openen.

We onthullen het bord met de namen van Light of Life en Wilde Ganzen als sponsoren, stichting Thang ism de Nepalese uitgeverij Kathalaya als uitvoerders. We zijn trots op het resultaat; een prachtige ruimte die uitnodigt om te lezen.

Uitdaging is om hier veel leesplezier te laten ontstaan. Hiervoor worden trainingen gegeven waar verschillende scholen samenwerken om de bibliotheek zo functioneel mogelijk te leren gebruiken.

We ervaren deze expertisegroep als zeer waardevol alsmede de samenwerking met stichting Thang.

Op dezelfde etage is een computerlokaal ingericht en in de ruimte daarnaast staat een Digibord. Dit opent perspectieven, maar vraagt ook scholing om de vele mogelijkheden te leren benutten.

Tja en dan wordt het officiële programma afgewerkt met heel veel speeches van allemaal heel belangrijke mensen met als slotstuk de gouverneur die aan het einde van het programma het lint doorknipt en ….natuurlijk ook weer speecht. Fijn dat Siem, Jaap en Barbara  ook genoemd worden voor hun jarenlange inzet.

Tussendoor woordjes en optredens van de kinderen.

Ze zijn blij verrast wanneer ze een thika krijgen, een prachtige AGP-pet ( top Stephan en Antonet), bananacake en een lolly.

Ook is er taart voor het personeel; zij zorgen er elke dag opnieuw voor dat de kinderen met veel plezier naar school komen om te leren.

Samen hebben ze een  innovatiemuur gecreëerd, waarop missie, visie en waarden zijn gevisualiseerd. De muur zal de komende weken verder gevuld worden met good practise.

Trots op het hele team.

Inmiddels slaat het weer om; wind, regen en bliksem; een deel van de tent wordt aan flarden gescheurd. Wat een geluk dat dit na de ceremonie pas gebeurt.

Zaterdag 29 april

Een rustdag, die wij benutten om Durga en haar gezinnetje te bezoeken in de sloppenwijk Hanumantole; een vast onderdeel in elke reis. Wat zijn Ruben en Rubina gegroeid en wat ziet Ilya er goed uit.

Ook hier een emotioneel weerzien; Hester had een bijzondere band met Ilya en zorgde altijd voor een speeltje om zijn zintuigen te prikkelen.

De warmte binnen het gezin, de manier waarop ze samen Ilya verzorgen, de liefde van Durga maakt dat ik me hier zo op mijn gemak voel en zo ontzettend rijk dat ik deel uit mag maken van dit gezin.

Blijft bijzonder, keer op keer.

Zondag 30 april

Een dag waarop we samen met de kinderen per groep gebruik maken van de bibliotheek. De kinderen vinden het moeilijk om te kiezen uit het aanbod.

Betrokkenheid neemt toe wanneer een kind vertelt over het gelezen prenten boek: een rups die geen vlinder wilde worden.

Het boek wordt met zoveel verve verteld en getoond, dat andere kinderen het ook leuk vinden om hun boek te presenteren.

Spontaan delen twee meisjes hun verhaal, waarbij ze zelf beurten verdelen en de inhoud van het Nepalees vertalen in het Engels.

Ank en Els: met het team ga ik de 25 werkvormen om leesplezier te vergroten, bespreken. Waalwijk-Taalrijk toch ook op Aamaghar aanwezig.

Ook koppelen we Leesplezier aan missie, visie en waarden; en wat betekent dat voor de dagelijkse praktijk.

Wat is dit gaaf om te doen.

Maandag 1 mei start onze vijfdaagse jeeptrekking naar het Mustang-gebied.

Voor het eerst in 15 jaar ga ik een andere omgeving verkennen. Dit gebied laat zich moeilijk omschrijven. Naarmate de jeeptocht vordert- over soms zeer moeilijk begaanbaar terrein- hoe prachtiger de bergformaties; eerst zijn er nog bomen te zien, maar na de tweede dag zitten we boven de boomgrens en worden de bergen alsmaar indrukwekkender. Soms heb je het idee dat je in een zandwoestijn zit met zoveel verschillende kleurschakeringen, dat je je blijft verwonderen.

Alle weertypes komen voorbij en tegen de avond wordt het ongelooflijk koud. De beloofde hot shower is er niet; geen zon overdag geen warm water. De lodges zijn zeer eenvoudig en dat zijn de bewoners ook; verbonden met de elementen en daar het beste van maken.

’s Avonds schuif je aan voor de maaltijd waarbij je voeten onder de tafel worden verwarmd door een gaskacheltje. Veel dekens op je bed, die tijd nodig hebben om je te verwarmen en dan ’s morgens is de tandpasta niet uit de tube te krijgen omdat het heeft gevroren.

Op een van de dagen lopen  we door het plaatsje Marpha, waar de appelbomen in bloei staan en we natuurlijk de heerlijke homemade appelsap proeven; puur zoals we ook de zelfgemaakte appelsap van Jaap kennen.

En …. we horen kinderstemmen, lopen op het geluid af en komen aan bij de lokale regeringsschool. We spreken the principal, die een diepe indruk achterlaat.

Gestart op een internationale school in Pokhara, heeft hij genoeg van de weelde en overdaad op deze school en volgt hij zijn hart. Hij wil kinderen in afgelegen gebieden van goed onderwijs voorzien; is nu 30 jaar directeur en heeft zijn regeringsschooltje op een geweldige manier vorm gegeven. Kinderen kunnen er tot en met grade 12 terecht en daarna wanneer gewenst doorstromen naar de universiteit. Zijn personeel is goed opgeleid en hij krijgt support van de regering. Deze is echter niet in staat een nieuw gebouw te realiseren; we zien een locatie die echt niet meer kan.

Toch geeft deze man niet op en blijft hij gaan voor zijn 180 kinderen.

Wat een passie.

Elke dag gaan we verder the Mustangarea in en blijven ons verbazen. De bergformaties, de Thakali minderheid die hier woont, het Boedhisme, de slechte weg en hoe elke weggebruiker zich aanpast, stilstaat, of achteruit dat beetje ruimte zoekt om een bus of traktor door te laten. Met hun claxon vertellen ze hele verhalen maar er valt geen onvertogen woord.

Inmiddels wordt de band met gids en chauffeur alsmaar hechter en Binod die ook met ons mee wilde geniet eveneens met volle teugen. Er wordt veel gelachen en we beleven top-dagen, die ik absoluut niet had willen missen. Muktinath ligt op 3700 m. en dat is pittig; hoofdpijn een zeer lage saturatie; maar met knoflooksoep en wat medicijnen ben je snel weer opgelapt en het probleem is over wanneer je daalt.

En dan kom je uiteindelijk terug in het vertrouwde ABC-hotel en is een hot shower wel heel lekker!

Nog enkele dagen in het vooruitschiet met mooie activiteiten op de rol.

Wordt vervolgd.

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.