Education is the light of Life

Impressies van het bezoek aan Aamaghar 2019

Deel 4
When I am 64,
Ja dat gaat morgen gebeuren, terwijl we hoog in de lucht zullen zijn!
Maar jarig zijn, dat vier je op Aamaghar; al bij aankomst vroegen de kinderen wanneer mijn verjaardag zou zijn.
En dinsdag was de dag.
Dit keer de leukste ooit.
Centraal staat tijdens het feest het prentenboek van illustrator Mark Jansen “Niets gebeurd”, vertaald in het Engels en Nepalees ism met uitgeverij Lemniscaat en stichting Thang.

 

Afgelopen twee dagen is in verschillende groepen volop aandacht besteed aan het boek. Ook is de Verteltas, die rondom het prentenboek gemaakt is, uitgeprobeerd. Geweldig. Aan de hand van dit voorbeeld kunnen er bij andere prentenboeken ook verteltassen worden gemaakt samen met de moeders.
Efrat van Stichting Verteltas en David van Actief Ouderschap; het moet jullie goed doen dat jullie gedachtengoed ook in Nepal goed inzetbaar is!
Een prachtige taart, feestneuzen gedoneerd door de Efteling en geregeld door Liona en stralende kindersnoetjes, wat wil je nog meer?
De feestvreugde wordt nog vergroot doordat elk kind het prentenboek “Nothing Happens” mee naar huis krijgt!!!

Afscheid van het team
Altijd een moeilijk moment om kinderen en iedereen die betrokken is bij het levensgeluk van de kinderen op Aamaghar los te moeten laten.
Het gezamenlijk waar maken van “Elk kind een belofte” zorgt voor verbinding en maakt dat de contacten elk jaar intenser worden.
Ook dit jaar is er een cadeautje in de vorm van een usbstick met het logo van Light of Life ingepakt in een lijstje, waarin elke collega een eigen foto kan doen.
Dank je wel Antonet en Stephan van Benito voor jullie gift, die hier net als vorig jaar in heel goede aarde valt.

Volop bezig met bouwen
Omdat er in het eerste gebouw gebrek aan ruimte is, wordt er buiten een keuken geplaatst. Tarajee krijgt een nieuw fornuis dat ceremonieel wordt ingezegend.
Aan de andere kant van het terrein wordt volop gebouwd aan een tweede gebouw, mogelijk gemaakt door stichting Balsewa. Zonder hun hulp had dit nooit gerealiseerd kunnen worden. A.s. zaterdag organiseren zij een benefiets en benerun in Berg en Dal waar jullie van harte welkom zijn.

Renuka
Hoewel we vandaag in Kathmandu ook nog aan het werk gaan, wil ik deze laatste nieuwsbrief over ons verblijf in Nepal graag afsluiten met een meisje, dat al vanaf de opening van Aamaghar een heel bijzonder plekje in mijn hart heeft veroverd.
Wanneer je dermate gehandicapt bent en afhankelijk van zorg, je ouders maar in geringe mate in staat zijn er voor je te zijn en je hoog op een berg woont, dan is er weinig ruimte voor ontwikkeling.
Wanneer je dan zo intens gelukkig kunt zijn met een met zorg gekozen cadeautje uit Nederland en de warme support die er jaarlijks voor je is, lieve Renuka, dan verwarmt jouw glimlach de hele wereld.

 

Lieve Anton en Marja, dank je wel voor jullie bijdrage dit jaar.
Mooi om te zien dat door af te stemmen op wat zich aandient, zoveel moois mag ontstaan.
Lieve achterban, dank voor jullie support.
Zoals ik blij word van kinderen, word ik dat ook van jullie betrokkenheid en medeleven waardoor er hier in Nepal en in Nederland datgene gerealiseerd kan worden, wat zo de moeite waard is.

Net als de kindjes op de foto, beetje moe maar vooral voldaan!

Lieve groet, Marlies

 

Deel 3

Lieve vrienden, beste mensen,

Weer een bericht met allerlei moois uit Nepal!

Een update
Inmiddels ben ik ontslagen uit het ziekenhuis, heb ik medicatie meegekregen en staat er nog een controle en bloedonderzoek gepland, voordat we op 8 mei vertrekken naar Kathmandu.
Me gedragen gevoeld door alle Nepalese vrienden, die me hebben opgezocht in het ziekenhuis omdat ze me graag wilden steunen en ook door alle vrienden thuis.
Het gaat elke dag een beetje beter; nu nog alleen last van kortademigheid en vermoeidheid bij het lopen. Komt goed! Dank je wel voor jullie medeleven!
Dank ook aan Marja en Anton, die er voor zorgden dat plannen op Aamaghar door konden gaan. Wat hebben die twee hard gewerkt. Voorpret
Donderdag en vrijdag zijn Marleen van stichting Thang en publisher Rajeev van Reading for Fun op Aamaghar geweest om bookbags en storytelling te introduceren bij het team en de ouders.
Dankzij jullie verjaardagscadeautje gaan we hier een super gaaf project starten rondom boeken.
Allereerst krijgt Minu uitleg over inhoud en mogelijkheden, zij gaat een belangrijke spil vormen om het team te enthousiasmeren en de ouders te betrekken. Nou dat zit wel goed; bevlogenheid en passie bij alle partijen.
Daarna gaat Rajeev aan de slag met de UKG ( oudste kleuters). Wat een natuurtalent, hij doet twee boekjes met de kinderen, die aan zijn lippen hangen en compleet in het verhaal zitten.
Dit is wat je graag wil; ontwikkelen van leesplezier, kinderen even meenemen naar een andere wereld, hun actieradius vergroten en nog zoveel

meer.

Op vrijdag doet Rajeev hetzelfde met de ouders. Hij sluit met zijn verhaal aan bij hun belevingswereld en laat ze ervaren waarom reading for fun zo belangrijk is voor de ontwikkeling van hun kinderen. Ook bij hen heeft hij succes.
Wat ben ik blij met Marleen en Rajeev in contact te zijn gekomen en wat kunnen we veel voor elkaar betekenen door samen te werken. Zij zijn de kers op de verjaardagstaart.
Aamaghar wordt in het traject meegenomen als voorbeeldschool voor de omgeving.
En dat alles dankzij jullie……….. een mooie stap in de ontwikkeling van de school. Geniet ervan mee!

Special Needs Zonnetje Annuk
De eerste keer dat hij op Aamaghar kwam, was hij moeilijk te handhaven, sprak niet, andere kinderen voelden voor hem als een bedreiging en hij was dat in zijn gedrag omgekeerd.
Nu komt hij stralend naar me toegerend, slaat zijn armpjes om me heen en gebaart dat hij op de foto wil, poseert en komt het resultaat met een big smile bekijken.
Collega Chris herhaalt regelmatig : “Gras gaat niet harder groeien door er aan te trekken”. Op Aamaghar weten ze hoe het wel werkt. “Elk kind  een belofte” door de tijd te nemen en vertrouwen te hebben.

4 mei Nepalese moederdag
Op 3 mei knutselen de kinderen een kaart voor hun moeders. Een meisje uit class 6 heeft geen moeder meer; zij is weggelopen en heeft haar dochter achtergelaten bij haar aan de drank verslaafde man. De leerkracht lost het tactisch op en oppert dat zij dan misschien een kaart voor iemand anders kan maken , die voor haar voelt als een moeder.
Voordat ze die dag uit de schoolbus stapt, komt ze schoorvoetend naar me toe en overhandigt me haar kaart, deze Aama diep ontroerd achterlatend.

Op 4 mei worden Marja en ik door Minu en Binod in het zonnetje gezet met een bloemetje, fruit en heerlijke rijstepap.
Wat een lieverds.
Daarna gaan we voor de tweede keer op bezoek bij Durga in de sloppenwijk Hanuman Thole. Ook hier vieren we Mothersday.
Met Sjan van de gemeente Waalwijk richt Light of Life zich op kinderarmoede.
En dan zit je op Moederdag in een kleine, donkere kamer, waar een piepende ventilator draait, de zwaar gehandicapte Ilya wordt gevoed door zijn vader, die zijn hoofd masseert, voelt hoe het met de darmen is gesteld en liefdevol oogcontact maakt met zijn zoon terwijl op datzelfde bed Ruben en Rubina – broertje en zusje – zitten en spelen. Ondertussen komt Zugal, de buurjongen binnen die helpt bij het vertalen en schuiven ook nog een vrouw en twee dochters aan.
Iedereen helpt mee en draagt een steentje bij. Er is cake die wordt gedeeld en Hein en ik zijn onderdeel van deze familie. Zoveel warmte, zoveel gezamenlijkheid.

Zoveel rijkdom!

De tijd gaat snel, te snel
Morgen na de ziekenhuiscontrole eerst naar de Aashagroep. Een groep moeders, die naailes krijgen en ook de schooluniformen maken. Afgelopen vrijdag zijn de maten opgenomen. Voor hen zijn er uit Nederland o.a. mooie stofjes van Nicole, een herinnering van Mayke en Peter, die vorig jaar op bezoek waren en een werkopdracht.
Na schooltijd gaan we naar Renuka.
Maandag nog flink aan de slag en dan op dinsdag vieren we vervroegd mijn boekenverjaardag. Benieuwd naar de snoetjes.

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.

Deel 2

27, 28, 29 april Bezoek aan Haripur

Voor onze collega’s van de stichting 2 van de 52 gaan we op reis naar Haripur, gelegen in de Terai op 307 km afstand van Pokhara. Hier gaan we de Indrapurschool bezoeken.
Het kost acht uur om er met onze chauffeur te komen. Hier bevinden we ons in een compleet andere wereld; bloedheet, vlak en de malariamosquito’s …..
Maar het meest opvallend is de grote armoede. We dachten al heel wat gewend te zijn, maar zijn diep onder de indruk.
In Haripur en omstreken behoort 80% tot de daliths, de laagste bevolkingsgroepering uit het kastenstelsel. Officieel afgeschaft, maar in

werkelijkheid nog overal aanwezig.

 

De eerste avond neemt Arbind, de contactpersoon en manager op de school, ons mee naar de “lokal market” en daarna naar zijn huis.
Hij laat het huiswerkklasje zien, waar kinderen gezeten op grote plastic zakken onder begeleiding huiswerk mogen maken, omdat ze thuis niet geholpen kunnen worden.
Ook vertelt hij dat de kinderen vaak mee moeten werken op het land of in de steenfabriek en dan niet naar school komen.
Veel kinderen bezoeken de school niet om te leren, maar voor de gratis maaltijd.
Arbind noemt zichzelf een social worker. Hij wil er voor zorgen dat de dalithkinderen een betere toekomst zullen krijgen door goed onderwijs. Zijn ogen stralen, wanneer hij dit vertelt.

 

De volgende dag zijn we al om 7 uur aan de rand van het dorp waar twee schoolgebouwtjes op een groot veld staan.
Vanwege de grote hitte krijgen de kinderen in de zomer les van 7 tot 12 uur.
We worden hartelijk verwelkomd en krijgen bloemenkransen en zelfgeplukte bloemetjes, die ons schoorvoetend worden overhandigd.
Op de kindersnoetjes kun je al zien dat ze onder zware levensomstandigheden opgroeien.
Er volgt een lang gesprek met Arbind en the headmaster, waarin we veel te weten komen over de school, wat er goed gaat en waar nog aan gewerkt moet worden.
Het is een openhartig gesprek, waarbij we de expertise op Aamaghar en de contacten, die Light of Life inmiddels heeft zeker ook richting Haripur kunnen sturen.
Een groot compliment aan Arbind en 2 van de 52 wat ze onder de moeilijke omstandigheden hier al hebben bereikt.
Nu vooral aan de slag met professionaliseren van het team.
We bezoeken de klassen; altijd een feestje om ze enthousiast te krijgen en ook te zien wat dat met de leerkracht doet.

 

 

‘s Middags gaan we naar het dorpje zelf en worden opnieuw getroffen door schrijnende leefomstandigheden.
De Daliths worden uitgebuit waardoor ze al op jonge leeftijd versleten zijn, het aantal zelfmoorden is hier hoog. Op de school heeft 50 % van de kinderen geen
geboortebewijs, omdat de moeder jonger was dan de door de regering gestelde leeftijd van 18.
En ook hier zijn kinderen, kinderen en kun je een glimlach op hun gezicht toveren.

 

De laatste dag gaan we opnieuw naar de Indrapurschool, verwennen de kinderen met stationery en gekleurde krijtjes en nemen allerhartelijkst afscheid van de school. De kinderen voor altijd in ons hart. De headmaster en de leerkrachten worden uitgenodigd om in hun vakantie, die niet gelijkt loopt met die op Aamaghar, een kijkje te komen nemen om inspiratie op te doen.

Vette pech

Nog maar net terug uit Haripur voel ik me steeds beroerder worden en blijk ik ook verhoging te hebben. Ik hoest al een hele week pittig, ben benauwd en verkouden.
Het gaat niet beter en nu voel ik me ook slap. We gaan naar een arts in het Ciwechospital en die constateert na bloedonderzoek en een röntgenfoto een longontsteking. Hij wil me in het ziekenhuis houden om via het infuus medicatie toe te dienen.
En daar lig ik dan …..
Ik weet dat dit een goede oplossing is en nodig en leg me er bij neer. Ben hier in goede handen. Slaap veel en heb nu alle tijd om op mijn gemak dit verslag te maken. Hoop dat de medicatie zijn werk doet en dat ik morgen opgeknapt zal zijn. Wordt vervolgd!
Lieve groet voor jullie allemaal!

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.

Deel 1

Lieve vrienden, beste mensen,
Na een lange vermoeiende reis op 18 april zijn we aangekomen in het vertrouwde Kathmandu.
En op 19 april samen met Govinda en Narayan al meteen flink aan de slag gegaan: om twee uur hebben we een afspraak met Marleen Fischer van stichting Thang en Rajeev Joshi eigenaar van Kathalaya Publication.
Rajeev is de Nepalese Ank; hij promoot vol verve het bevorderen van leesplezier bij kinderen. Dit doet hij samen met de Nederlandse stichting Thang.
Marleen legt enthousiast uit hoe de samenwerking tot stand is gekomen en wie er allemaal betrokken zijn.
Rajeev heeft in Nepal book bags geïntroduceerd, waarin een grote hoeveelheid boekjes kunnen worden opgeborgen en vervoerd. Doel om ook in de meest afgelegen streken het lezen van boekjes mogelijk te maken.
Wat een passie en bevlogenheid en hoe mooi om op Aamaghar te starten met de bookbags en deze uit te laten groeien tot een bibliotheek.
De collectie in de bookbags kan voortdurend worden aangevuld met andere boekjes op verschillende niveaus.
Ook bieden ze cursussen aan rondom storytelling en komen er Nederlandse illustratoren naar scholen om kinderen te laten zien hoe een verhaal ontstaat en mogen de kinderen ook zelf boekjes maken.
Mijn verjaardagscadeau aan Aamaghar wordt hier besteld en komt met deze twee naar Aamaghar om er alles over uit te leggen.
Een mooie stap voorwaarts; een vruchtbare ontmoeting, waarin we door samen te werken en te verbinden veel voor elkaar kunnen betekenen.

Na een lang overleg met Govinda en Narayan op 20 april, vertrekken we op 21 april naar Pokhara. Het voelt als thuis komen!

Dat is helemaal het geval wanneer we de volgende dag aankomen op Aamaghar.
Wat zijn de kinderen gegroeid en hoe fijn is het om alle teamleden weer te kunnen begroeten. Een warm bad.
Voor de kinderen is het de eerste schooldag, dus ook nog wennen vooral bij de allerkleinsten.
Wanneer we na schooltijd met een overvolle schoolbus meerijden naar Chutral voel ik me intens dankbaar bij het zien van zoveel blijheid bij de kinderen en realiseer ik me opnieuw van hoever deze kinderen naar Aamaghar komen.
De schoolbus en onze ervaren chauffeur zijn echt van wezenlijk belang.
Kinderen moeten – nadat ze zijn afgezet aan de kant van de doorgaande weg – nog vaak een uur lopen en doen dat zonder mopperen.

Marja en Anton, die ons dit jaar vergezellen zijn onder de indruk.
Maar willen ook heel graag aan de slag. De dagen erna gaat dat gebeuren.
Er worden lesjes gegeven, Marja doet onderzoek bij enkele kinderen en er wordt een start gemaakt met een bijzonder project: de gemeente Waalwijk en Light of Life hebben de alliantie Kinderarmoede ondertekend op 26 maart in Den Haag.
We willen zowel kinderen in Nederland als in Nepal samen laten werken om oplossingen te bedenken voor de zichtbare armoede in Nepal en de verborgen armoede in Nederland.
Wat kunnen ze zelf bijdragen, wat hebben ze van anderen nodig. Wie kan daarin ondersteunen. Een uitdaging, die we graag aangaan.
De eerste stappen worden gezet.

 

Special Needs Children
In het nieuwe schooljaar zijn er ook weer nieuwe kinderen bij gekomen, die extra ondersteuning nodig hebben.
Naast Samir, Annuk, Prabesh en Rasni zijn dat Suhani een meisje met het syndroom van Down en Teevan met loopproblemen en mogelijk nog meer.
Annuk, Dikshya en Prabesh ontwikkelen zich goed.
Samir van bijna 13 jaar heeft een enorme spraak- en taalachterstand, maar zijn ruimtelijk inzicht is goed. Hij mag met Tom Tect aan de slag en geniet met volle teugen. Hier ligt een uitdaging de komende tijd: hoe krijgen we hier een programma op maat waarbij hij ook aansluiting gaat krijgen met andere kinderen. En binnenkort hebben we een cadeautje voor hem!

 

Succes
De moeder van Sanshya komt naar school. Ze wil me spreken.
Ik ken haar vanaf de opening van Aamaghar; een kwetsbare moeder die van dag tot dag moet leven en soms het overzicht kwijt is, in paniek raakt, ziek wordt en nog verder weg zakt.
Nu stapt ze stralend op me af; ze heeft goed nieuws.
We hebben haar oudste dochter Sajana ondersteund in haar studie, die ze nu succesvol heeft afgerond en ….. ze heeft een baan als leerkracht op een school voor voortgezet onderwijs en ….. salaris.
Deze dochter wil en kan nu zorgen dat voor Sandhya de schoolkosten worden betaald. Moeder straalt en is zo trots en dat zijn wij ook.
Sandhya voelt en merkt dat het met moeder beter gaat; minder ziek, minder stress en ziet er ook beter uit.
De cirkel is rond….
Dit willen we als Light of Life betekenen, kinderen en hun ouders in hun kracht zetten en laten stralen!

Er zijn voor de komende dagen nog heel veel plannen.
Zo gaan we o.a. op reis naar Haripur in de Terai om voor de Stichting 2 van de 52 de school, die zij ondersteunen, te bezoeken om de voortgang te bekijken en vooral ook om successen en knelpunten te delen.
We houden jullie op de hoogte.

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.

Deel 4
When I am 64,
Ja dat gaat morgen gebeuren, terwijl we hoog in de lucht zullen zijn!
Maar jarig zijn, dat vier je op Aamaghar; al bij aankomst vroegen de kinderen wanneer mijn verjaardag zou zijn.
En dinsdag was de dag.
Dit keer de leukste ooit.
Centraal staat tijdens het feest het prentenboek van illustrator Mark Jansen “Niets gebeurd”, vertaald in het Engels en Nepalees ism met

 

uitgeverij Lemniscaat en stichting Thang.

Afgelopen twee dagen is in verschillende groepen volop aandacht besteed aan het boek. Ook is de Verteltas, die rondom het prentenboek gemaakt is, uitgeprobeerd. Geweldig. Aan de hand van dit voorbeeld kunnen er bij andere prentenboeken ook verteltassen worden gemaakt samen met de moeders.
Efrat van Stichting Verteltas en David van Actief Ouderschap; het moet jullie goed doen dat jullie gedachtengoed ook in Nepal goed inzetbaar is!
Een prachtige taart, feestneuzen gedoneerd door de Efteling en geregeld door Liona en stralende kindersnoetjes, wat wil je nog meer?
De feestvreugde wordt nog vergroot doordat elk kind het prentenboek “Nothing Happens” mee naar huis krijgt!!!

Afscheid van het team
Altijd een moeilijk moment om kinderen en iedereen die betrokken is bij het levensgeluk van de kinderen op Aamaghar los te moeten laten.
Het gezamenlijk waar maken van “Elk kind een belofte” zorgt voor verbinding en maakt dat de contacten elk jaar intenser worden.
Ook dit jaar is er een cadeautje in de vorm van een usbstick met het logo van Light of Life ingepakt in een lijstje, waarin elke collega een eigen foto kan doen.
Dank je wel Antonet en Stephan van Benito voor jullie gift, die hier net als vorig jaar in heel goede aarde valt.

Volop bezig met bouwen
Omdat er in het eerste gebouw gebrek aan ruimte is, wordt er buiten een keuken geplaatst. Tarajee krijgt een nieuw fornuis dat ceremonieel wordt ingezegend.
Aan de andere kant van het terrein wordt volop gebouwd aan een tweede gebouw, mogelijk gemaakt door stichting Balsewa. Zonder hun hulp had dit nooit gerealiseerd kunnen worden. A.s. zaterdag organiseren zij een benefiets en benerun in Berg en Dal waar jullie van harte welkom  zijn.

Renuka
Hoewel we vandaag in Kathmandu ook nog aan het werk gaan, wil ik deze laatste nieuwsbrief over ons verblijf in Nepal graag afsluiten met een meisje, dat al vanaf de opening van Aamaghar een heel bijzonder plekje in mijn hart heeft veroverd.
Wanneer je dermate gehandicapt bent en afhankelijk van zorg, je ouders maar in geringe mate in staat zijn er voor je te zijn en je hoog op een berg woont, dan is er weinig ruimte voor ontwikkeling.
Wanneer je dan zo intens gelukkig kunt zijn met een met zorg gekozen cadeautje uit Nederland en de warme support die er jaarlijks voor je is,

lieve Renuka, dan verwarmt jouw glimlach de hele wereld.

Lieve Anton en Marja, dank je wel voor jullie bijdrage dit jaar.
Mooi om te zien dat door af te stemmen op wat zich aandient, zoveel moois mag ontstaan.
Lieve achterban, dank voor jullie support.
Zoals ik blij word van kinderen, word ik dat ook van jullie betrokkenheid en medeleven waardoor er hier in Nepal en in Nederland datgene gerealiseerd kan worden, wat zo de moeite waard is.

Net als de kindjes op de foto, beetje moe maar vooral voldaan!

Lieve groet, Marlies

 

Deel 3

Lieve vrienden, beste mensen,

Weer een bericht met allerlei moois uit Nepal!

Een update
Inmiddels ben ik ontslagen uit het ziekenhuis, heb ik medicatie meegekregen en staat er nog een controle en bloedonderzoek gepland, voordat we op 8 mei vertrekken naar Kathmandu.
Me gedragen gevoeld door alle Nepalese vrienden, die me hebben opgezocht in het ziekenhuis omdat ze me graag wilden steunen en ook door alle vrienden thuis.
Het gaat elke dag een beetje beter; nu nog alleen last van kortademigheid en vermoeidheid bij het lopen. Komt goed! Dank je wel voor jullie medeleven!
Dank ook aan Marja en Anton, die er voor zorgden dat plannen op Aamaghar door konden gaan. Wat hebben die twee hard gewerkt. Voorpret
Donderdag en vrijdag zijn Marleen van stichting Thang en publisher Rajeev van Reading for Fun op Aamaghar geweest om bookbags en storytelling te introduceren bij het team en de ouders.
Dankzij jullie verjaardagscadeautje gaan we hier een super gaaf project starten rondom boeken.
Allereerst krijgt Minu uitleg over inhoud en mogelijkheden, zij gaat een belangrijke spil vormen om het team te enthousiasmeren en de ouders te betrekken. Nou dat zit wel goed; bevlogenheid en passie bij alle partijen.
Daarna gaat Rajeev aan de slag met de UKG ( oudste kleuters). Wat een natuurtalent, hij doet twee boekjes met de kinderen, die aan zijn lippen hangen en compleet in het verhaal zitten.
Dit is wat je graag wil; ontwikkelen van leesplezier, kinderen even meenemen naar een andere wereld, hun actieradius vergroten en nog zoveel meer.

Op vrijdag doet Rajeev hetzelfde met de ouders. Hij sluit met zijn verhaal aan bij hun belevingswereld en laat ze ervaren waarom reading for fun zo belangrijk is voor de ontwikkeling van hun kinderen. Ook bij hen heeft hij succes.
Wat ben ik blij met Marleen en Rajeev in contact te zijn gekomen en wat kunnen we veel voor elkaar betekenen door samen te werken. Zij zijn de kers op de verjaardagstaart.
Aamaghar wordt in het traject meegenomen als voorbeeldschool voor de omgeving.
En dat alles dankzij jullie……….. een mooie stap in de ontwikkeling van de school.
Geniet ervan mee! Special Needs Zonnetje Annuk
De eerste keer dat hij op Aamaghar kwam, was hij moeilijk te handhaven, sprak niet, andere kinderen voelden voor hem als een bedreiging en hij was dat in zijn gedrag omgekeerd.
Nu komt hij stralend naar me toegerend, slaat zijn armpjes om me heen en gebaart dat hij op de foto wil, poseert en komt het resultaat met een big smile bekijken.
Collega Chris herhaalt regelmatig : “Gras gaat niet harder groeien door er aan te trekken”. Op Aamaghar weten ze hoe het wel werkt. “Elk kind een belofte” door de tijd te nemen en vertrouwen te hebben. 4 mei Nepalese moederdag
Op 3 mei knutselen de kinderen een kaart voor hun moeders. Een meisje uit class 6 heeft geen moeder meer; zij is weggelopen en heeft haar dochter achtergelaten bij haar aan de drank verslaafde man. De leerkracht lost het tactisch op en oppert dat zij dan misschien een kaart voor iemand anders kan maken , die voor haar voelt als een moeder.
Voordat ze die dag uit de schoolbus stapt, komt ze schoorvoetend naar me toe en overhandigt me haar kaart, deze Aama diep ontroerd achterlatend. Op 4 mei worden Marja en ik door Minu en Binod in het zonnetje gezet met een bloemetje, fruit en heerlijke rijstepap.
Wat een lieverds.
Daarna gaan we voor de tweede keer op bezoek bij Durga in de sloppenwijk Hanuman Thole. Ook hier vieren we Mothersday.
Met Sjan van de gemeente Waalwijk richt Light of Life zich op kinderarmoede.
En dan zit je op Moederdag in een kleine, donkere kamer, waar een piepende ventilator draait, de zwaar gehandicapte Ilya wordt gevoed door zijn vader, die zijn hoofd masseert, voelt hoe het met de darmen is gesteld en liefdevol oogcontact maakt met zijn zoon terwijl op datzelfde bed Ruben en Rubina – broertje en zusje – zitten en spelen. Ondertussen komt Zugal, de buurjongen binnen die helpt bij het vertalen en schuiven ook nog een vrouw en twee dochters aan.
Iedereen helpt mee en draagt een steentje bij. Er is cake die wordt gedeeld en Hein en ik zijn onderdeel van deze familie. Zoveel warmte, zoveel gezamenlijkheid.
Zoveel rijkdom! De tijd gaat snel, te snel
Morgen na de ziekenhuiscontrole eerst naar de Aashagroep. Een groep moeders, die naailes krijgen en ook de schooluniformen maken. Afgelopen vrijdag zijn de maten opgenomen. Voor hen zijn er uit Nederland o.a. mooie stofjes van Nicole, een herinnering van Mayke en Peter, die vorig jaar op bezoek waren en een werkopdracht.
Na schooltijd gaan we naar Renuka.
Maandag nog flink aan de slag en dan op dinsdag vieren we vervroegd mijn boekenverjaardag. Benieuwd naar de snoetjes.

 

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.

Deel 2

27, 28, 29 april Bezoek aan Haripur

Voor onze collega’s van de stichting 2 van de 52 gaan we op reis naar Haripur, gelegen in de Terai op 307 km afstand van Pokhara. Hier gaan we de Indrapurschool bezoeken.
Het kost acht uur om er met onze chauffeur te komen. Hier bevinden we ons in een compleet andere wereld; bloedheet, vlak en de malariamosquito’s …..
Maar het meest opvallend is de grote armoede. We dachten al heel wat gewend te zijn, maar zijn diep onder de indruk.
In Haripur en omstreken behoort 80% tot de daliths, de laagste bevolkingsgroepering uit het kastenstelsel. Officieel afgeschaft, maar in werkelijkheid nog overal aanwezig. De eerste avond neemt Arbind, de contactpersoon en manager op de school, ons mee naar de “lokal market” en daarna naar zijn huis.
Hij laat het huiswerkklasje zien, waar kinderen gezeten op grote plastic zakken onder begeleiding huiswerk mogen maken, omdat ze thuis niet geholpen kunnen worden.
Ook vertelt hij dat de kinderen vaak mee moeten werken op het land of in de steenfabriek en dan niet naar school komen.
Veel kinderen bezoeken de school niet om te leren, maar voor de gratis maaltijd.
Arbind noemt zichzelf een social worker. Hij wil er voor zorgen dat de dalithkinderen een betere toekomst zullen krijgen door goed onderwijs. Zijn ogen stralen, wanneer hij dit vertelt. De volgende dag zijn we al om 7 uur aan de rand van het dorp waar twee schoolgebouwtjes op een groot veld staan.
Vanwege de grote hitte krijgen de kinderen in de zomer les van 7 tot 12 uur.
We worden hartelijk verwelkomd en krijgen bloemenkransen en zelfgeplukte bloemetjes, die ons schoorvoetend worden overhandigd.
Op de kindersnoetjes kun je al zien dat ze onder zware levensomstandigheden opgroeien.
Er volgt een lang gesprek met Arbind en the headmaster, waarin we veel te weten komen over de school, wat er goed gaat en waar nog aan gewerkt moet worden.
Het is een openhartig gesprek, waarbij we de expertise op Aamaghar en de contacten, die Light of Life inmiddels heeft zeker ook richting Haripur kunnen sturen.
Een groot compliment aan Arbind en 2 van de 52 wat ze onder de moeilijke omstandigheden hier al hebben bereikt.
Nu vooral aan de slag met professionaliseren van het team.
We bezoeken de klassen; altijd een feestje om ze enthousiast te krijgen en ook te zien wat dat met de leerkracht doet.

 

 

‘s Middags gaan we naar het dorpje zelf en worden opnieuw getroffen door schrijnende leefomstandigheden.
De Daliths worden uitgebuit waardoor ze al op jonge leeftijd versleten zijn, het aantal zelfmoorden is hier hoog. Op de school heeft 50 % van de kinderen geen
geboortebewijs, omdat de moeder jonger was dan de door de regering gestelde leeftijd van 18.
En ook hier zijn kinderen, kinderen en kun je een glimlach op hun gezicht toveren.

 

De laatste dag gaan we opnieuw naar de Indrapurschool, verwennen de kinderen met stationery en gekleurde krijtjes en nemen allerhartelijkst afscheid van de school. De kinderen voor altijd in ons hart. De headmaster en de leerkrachten worden uitgenodigd om in hun vakantie, die niet gelijkt loopt met die op Aamaghar, een kijkje te komen nemen om inspiratie op te doen.

Vette pech

Nog maar net terug uit Haripur voel ik me steeds beroerder worden en blijk ik ook verhoging te hebben. Ik hoest al een hele week pittig, ben benauwd en verkouden.
Het gaat niet beter en nu voel ik me ook slap.
We gaan naar een arts in het Ciwechospital en die constateert na bloedonderzoek en een röntgenfoto een longontsteking.
Hij wil me in het ziekenhuis houden om via het infuus medicatie toe te dienen.
En daar lig ik dan …..
Ik weet dat dit een goede oplossing is en nodig en leg me er bij neer.
Ben hier in goede handen.
Slaap veel en heb nu alle tijd om op mijn gemak dit verslag te maken.
Hoop dat de medicatie zijn werk doet en dat ik morgen opgeknapt zal zijn. Wordt vervolgd!
Lieve groet voor jullie allemaal!

 

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.

Deel 1

Lieve vrienden, beste mensen,
Na een lange vermoeiende reis op 18 april zijn we aangekomen in het vertrouwde Kathmandu.
En op 19 april samen met Govinda en Narayan al meteen flink aan de slag gegaan: om twee uur hebben we een afspraak met Marleen Fischer van stichting Thang en Rajeev Joshi eigenaar van Kathalaya Publication.
Rajeev is de Nepalese Ank; hij promoot vol verve het bevorderen van leesplezier bij kinderen. Dit doet hij samen met de Nederlandse stichting Thang.
Marleen legt enthousiast uit hoe de samenwerking tot stand is gekomen en wie er allemaal betrokken zijn.
Rajeev heeft in Nepal book bags geïntroduceerd, waarin een grote hoeveelheid boekjes kunnen worden opgeborgen en vervoerd. Doel om ook in de meest afgelegen streken het lezen van boekjes mogelijk te maken.
Wat een passie en bevlogenheid en hoe mooi om op Aamaghar te starten met de bookbags en deze uit te laten groeien tot een bibliotheek.
De collectie in de bookbags kan voortdurend worden aangevuld met andere boekjes op verschillende niveaus.
Ook bieden ze cursussen aan rondom storytelling en komen er Nederlandse illustratoren naar scholen om kinderen te laten zien hoe een verhaal ontstaat en mogen de kinderen ook zelf boekjes maken.
Mijn verjaardagscadeau aan Aamaghar wordt hier besteld en komt met deze twee naar Aamaghar om er alles over uit te leggen.
Een mooie stap voorwaarts; een vruchtbare ontmoeting, waarin we door samen te werken en te verbinden veel voor elkaar kunnen betekenen.

Na een lang overleg met Govinda en Narayan op 20 april, vertrekken we op 21 april naar Pokhara. Het voelt als thuis komen!

Dat is helemaal het geval wanneer we de volgende dag aankomen op Aamaghar.
Wat zijn de kinderen gegroeid en hoe fijn is het om alle teamleden weer te kunnen begroeten. Een warm bad.
Voor de kinderen is het de eerste schooldag, dus ook nog wennen vooral bij de allerkleinsten.
Wanneer we na schooltijd met een overvolle schoolbus meerijden naar Chutral voel ik me intens dankbaar bij het zien van zoveel blijheid bij de kinderen en realiseer ik me opnieuw van hoever deze kinderen naar Aamaghar komen.
De schoolbus en onze ervaren chauffeur zijn echt van wezenlijk belang.
Kinderen moeten – nadat ze zijn afgezet aan de kant van de doorgaande weg – nog vaak een uur lopen en doen dat zonder mopperen. Marja en Anton, die ons dit jaar vergezellen zijn onder de indruk.
Maar willen ook heel graag aan de slag. De dagen erna gaat dat gebeuren.
Er worden lesjes gegeven, Marja doet onderzoek bij enkele kinderen en er wordt een start gemaakt met een bijzonder project: de gemeente Waalwijk en Light of Life hebben de alliantie Kinderarmoede ondertekend op 26 maart in Den Haag.
We willen zowel kinderen in Nederland als in Nepal samen laten werken om oplossingen te bedenken voor de zichtbare armoede in Nepal en de verborgen armoede in Nederland.
Wat kunnen ze zelf bijdragen, wat hebben ze van anderen nodig. Wie kan daarin ondersteunen. Een uitdaging, die we graag aangaan.
De eerste stappen worden gezet.

 

Special Needs Children
In het nieuwe schooljaar zijn er ook weer nieuwe kinderen bij gekomen, die extra ondersteuning nodig hebben.
Naast Samir, Annuk, Prabesh en Rasni zijn dat Suhani een meisje met het syndroom van Down en Teevan met loopproblemen en mogelijk nog meer.
Annuk, Dikshya en Prabesh ontwikkelen zich goed.
Samir van bijna 13 jaar heeft een enorme spraak- en taalachterstand, maar zijn ruimtelijk inzicht is goed. Hij mag met Tom Tect aan de slag en geniet met volle teugen. Hier ligt een uitdaging de komende tijd: hoe krijgen we hier een programma op maat waarbij hij ook aansluiting gaat krijgen met andere kinderen. En binnenkort hebben we een cadeautje voor hem!

 

Succes
De moeder van Sanshya komt naar school. Ze wil me spreken.
Ik ken haar vanaf de opening van Aamaghar; een kwetsbare moeder die van dag tot dag moet leven en soms het overzicht kwijt is, in paniek raakt, ziek wordt en nog verder weg zakt.
Nu stapt ze stralend op me af; ze heeft goed nieuws.
We hebben haar oudste dochter Sajana ondersteund in haar studie, die ze nu succesvol heeft afgerond en ….. ze heeft een baan als leerkracht op een school voor voortgezet onderwijs en ….. salaris.
Deze dochter wil en kan nu zorgen dat voor Sandhya de schoolkosten worden betaald. Moeder straalt en is zo trots en dat zijn wij ook.
Sandhya voelt en merkt dat het met moeder beter gaat; minder ziek, minder stress en ziet er ook beter uit.
De cirkel is rond….
Dit willen we als Light of Life betekenen, kinderen en hun ouders in hun kracht zetten en laten stralen! Er zijn voor de komende dagen nog heel veel plannen.
Zo gaan we o.a. op reis naar Haripur in de Terai om voor de Stichting 2 van de 52 de school, die zij ondersteunen, te bezoeken om de voortgang te bekijken en vooral ook om successen en knelpunten te delen.
We houden jullie op de hoogte.

 

Klik hier om terug te keren naar de bezoeken-pagina.